مقایسه میزان انطباق سن دندانی براساس روش های Demirjian و Nolla با سن تقویمی در کودکان 5 تا 16 ساله شهرستان همدان

باتوجه به نتایج متفاوت تست های تخمین سن دندانی در جمعیت های مختلف و نیز فقدان مطالعات کافی روی نژاد ایرانی، مطالعه حاضر با هدف مقایسه میزان انطباق دو روش Demirjian و Nolla در تخمین سن دندانی طراحی شده است.
در مطالعه مقطعی حاضر تعداد 185رادیوگرافی پانورامیک موجود در پرونده بیماران بخش های کودکان و ارتودنسی مورد ارزیابی قرار گرفت. تکامل هریک از دندان های سمت چپ مندیبل به غیر از مولر سوم در روش Demirjian از A تا H و در روش Nolla از 0 تا 10 طبقه بندی شدند.
میانگین سن افراد 8/2±6/9 سال بود. به طور میانگین در هر دو جنس روش Nolla نسبت به سن تقویمی کم برآوردی و روش Demirjian بیش برآوردی داشت. ضریب همبستگی پیرسون برای سن تقویمی در روش Nolla 982/0=پسرΡ، 985/0=دخترΡ و در روش Demirjian 987/0=پسرΡ، 988/0=دخترΡ بود. تفاضل سن تقویمی و سن دندانی برای روش Nolla در پسرها بین 02/0- تا 77/0 و در دخترها بین 1/0- تا 7/0 و برای روش Demirjian در پسرها بین 02/0 تا 76/0 و در دخترها بین 05/0 تا 9/0 بود.
روش Demirjian همواره با بیش برآوردی و روش Nolla با کم برآوردی از سن تقویمی همراه اند. با توجه به تفاضل سن تقویمی و سن دندانی در دو روش، به طور کل میانگین تفاضل ها، در روش Nolla نسبت به روش Demirjian کمتر بوده ، و روش Nolla برآورد صحیح تری از سن تقویمی داشته است. لذا از مطالعه حاضر رجحان روش Nolla بر روش Demirjian نتیجه می شود.