اثر ایندول استیک اسید و بنزیل آمینوپورین بر ویژگی های مورفوفیزیولوژیک بادرنجبویه

به منظور بررسی اثر تنظیم کننده های رشد گیاهی ایندول استیک اسید و بنزیل آمینوپورین بر صفات مورفولوژیک و فیزیولوژیک بادرنجبویه، آزمایشی مزرعه ای در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در شهرستان نمین استان اردبیل انجام گرفت. محلول پاشی با ایندول استیک اسید و بنزیل آمینوپورین در غلظت های 100، 200 و 300 میلی گرم بر لیتر انجام شد. محلول پاشی باعث افزایش ارتفاع و طول شاخه شد. با این حال، رشد طولی شاخه با کاهش غلظت ایندول استیک اسید افزایش یافت. بالاترین غلظت بنزیل آمینوپورین و پایین ترین غلظت ایندول استیک اسید بیشترین اثر افزایشی را بر محتوای کلروفیل برگ داشتند. استفاده از ایندول استیک اسید باعث افزایش قطر تاج پوشش گیاه شده و افزایش غلظت ایندول استیک اسید ارتباط مستقیم با قطر سایه انداز گیاه داشت. با افزایش میزان ایندول استیک اسید از تعداد گره ساقه کاسته شد. افزایش غلظت بنزیل آمینوپورین باعث افزایش تعداد شاخساره های جانبی تولیدی شد. در وزن تر و خشک شاخساره، غلظت های بالای بنزیل آمینوپورین و ایندول استیک اسید اثر افزایشی مثبتی در مقایسه با شاهد نشان دادند. محلول پاشی با بنزیل آمینوپورین اثر افزایشی بهتری در مقایسه با ایندول استیک اسید بر تعداد برگ داشت. بنابراین، استفاده از ایندول استیک اسید و بنزیل آمینوپورین در کشت و پرورش بادرنجبویه می تواند به عنوان یک راه کار مناسب برای افزایش محصول در نظر گرفته شود.