نسبت سنجی «عدالت سیاسی» و «آزادی سیاسی» با تاکید بر قرآن کریم

نوشته ی حاضر از طریق سنجش نسبت میان «عدالت سیاسی» و «آزادی سیاسی» با تاکید بر قرآن کریم، به دنبال شفاف سازی هر دو مفهوم برآمده است تا ضمن بررسی انواع نسبت و روابط قابل تصور مانند: تباین و گسست، تساوی، عموم وخصوص من وجه و عموم و خصوص مطلق، بر این امر تاکید کند که با توجه به رابطه ی اخیر، هرگونه عدالتی، آزادی را درون خود دارد؛ زیرا عدالت به معنای احقاق حقوق مردم است و آزادی یکی از مصداق های روشن آن محسوب می شود. لذا همان گونه که بعضی از مصادیق آزادی، عدالت اند (مانند آزادی انتخاب)؛ بعضی از آزادی ها نیز (مانند آزادی هرج و مرج) به عدالت نمی انجامند. با تبیین این روابط، فرضیه ی مورد تاکید این است که با توجه به معنای محوری احقاق حقوق مردم در عدالت سیاسی و آزادی، مقیدبودن آزادی به عدالت و رابطه ی تعاملی ای که میان این مفهوم وجود دارد، این امکان را فراهم می آورد که عدالت سیاسی بسترساز حضور آزادی سیاسی در جامعه باشد.