یک مطالعه آینده نگر در مورد اثر روش های آماده سازی SPAS و DGC بر حاملگی در سیکل های تلقیح داخل رحمی (IUI)

یکی از مهمترین فاکتورهای دخیل در وقوع حاملگی به دنبال تلقیح داخل رحمی (IUI)، آماده سازی نمونه مایع منی است. اخیرا نشان داده شده است که روش محصول سوپرناتانت سلول های بنیادی مزانشیمال مشتق از چربی (SPAS) پارامترهای مایع منی را بهبود می بخشد.

مقایسه اثر روش های آماده سازی نمونه اسپرم به منظور IUI، SPAS و سانتریفیوژ شیب غلظت (DGC).

این کارآزمایی بر روی 80 زوج مبتلا به ناباروی با علت مردانه که تحت تحریک تخمدانی و سیکل IUI قرار داشتند و به مرکز درمان ناباروری جهاد دانشگاهی استان قم مراجعه کرده بودند، انجام شد. پارامترهای مختلف مایع منی شامل حرکت، تعداد، فرگمنتاسیون DNA و ظرفیت پذیری، پیش و پس از آماده سازی مورد ارزیابی قرار گرفتند. اثر روش های آماده سازی و تاثیر پارامترهای مختلف مایع منی بر وقوع حاملگی، با استفاده از نرم افزار SPSS مورد بررسی قرار گرفت.

میزان کلی حاملگی کلینیکال به ازای هر بیمار 5/17%، بدون هیچ سقطی بود. میزان حاملگی برای DGCو SPAS، به ترتیب 5% (2 از 40) و 30% (12 از 40) بود. به علت عدم وجود تفاوت معنی دار در بهبود پارامترهای حرکتی بین دو گروه (بجز ریکاوری تعداد کل اسپرم های متحرک)، به نظر می رسد که این پارامترها به تنهایی برای پیش بینی نتایج حاملگی IUI کافی نیستند.، بطوریکه در نمونه هایی با >25 میلیون اسپرم متحرک در تلقیح، گرایش آشکار برای میزان حاملگی بالاتر در نمونه های پروسس شده به روش SPAS وجود داشت.

در نظر گرفتن SPAS به عنوان روشی موثر و جدید که منجر به فراهم آمدن ترکیبی از دتستجات متفاوت پارامترهای بهبود یافته مایع منی می شود، در آینده ای نزدیک قابل پیش بینی است.