بررسی تاثیر کتامین و دگزامتازون بر روی فراوانی و شدت سرفه ی ناشی از فنتانیل

تجویز وریدی فنتانیل در طی القای بیهوشی عمومی اغلب باعث تحریک سرفه با فراوانی بین 80-18 درصد می شود. از این رو، مطالعه ی حاضر با هدف بررسی و مقایسه ی اثرات کتامین و دگزامتازون بر روی کاهش سرفه در بیماران کاندیدای بیهوشی عمومی با استفاده از فنتانیل انجام شد.
در طی یک مطالعه ی کارآزمایی بالینی تصادفی دو سو کور، 99 بیمار با درجه ی American Society of Anesthesiologists (ASA) I و II در سنین 64-18 سال کاندیدای بیهوشی عمومی با استفاده از فنتانیل مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران به صورت تصادفی و مساوی به 3 گروه دریافت کننده ی کتامین (5/0 میلی گرم/کیلوگرم)، گروه دگزامتازون (1/0 میلی گرم/کیلوگرم) و گروه دارونما (5 میلی لیتر نرمال سالین) تقسیم شدند. کلیه ی داروها یک دقیقه قبل از تجویز 5/2 میکروگرم/کیلوگرم فنتانیل تجویز شد. علایم حیاتی، تعداد و شدت سرفه اندازه گیری و ثبت گردید. آنالیز آماری با استفاده از آزمون های One-way ANOVA و Kruskal-Wallis صورت گرفت.
فراوانی سرفه به طور معنی داری در گروه کتامین (8/81 درصد) در مقایسه با گروه های دگزامتازون (9/90 درصد) و دارونما (1/93 درصد) کمتر بود (03/0 = P). شدت سرفه، به طور معنی داری در گروه کتامین (ملایم 2/18 درصد، متوسط 8/78 درصد و شدید 0/30 درصد) در مقایسه با گروه دارونما (ملایم 1/9 درصد، متوسط 7/72 درصد و شدید 2/18 درصد) کمتر بود (04/0 = P). همچنین، تفاوت های معنی داری بین سه گروه در تغییرات فشار خون سیستول و دیاستول و ضربان قلب وجود داشت (05/0 > P).
تجویز دز کم کتامین، می تواند به طور موثری تعداد و شدت سرفه ی ناشی از فنتانیل را در بیماران کاندیدای بیهوشی عمومی در حین القای بیهوشی کاهش دهد.