رابطه بین منابع قدرت مورد استفاده مدیران و بهره وری کارکنان در بیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی کردستان

قدرت یکی از راه هایی است که از طریق آن رهبر و مدیر می تواند در رفتار پیروان خود نفوذ کند. مدیران با بکارگیری منابع قدرت می توانند زمینه رشد و تعالی یا زمینه انحراف و فساد سازمان را فراهم آورند و این امر به ماهیت وجودی و چگونگی استفاده از قدرت و منابع آن بستگی دارد. در این مطالعه رابطه بین منابع قدرت مورد استفاده مدیران با بهره وری کارکنان در بیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی کردستان مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و این مطالعه توصیفی- تحلیلی و از نوع همبستگی بود که با اهداف کاربردی در سال 1392 انجام شد. جامعه آماری کلیه پرسنل (1937 نفر) شش بیمارستان منتخب دانشگاه علوم پزشکی کردستان بود که از این تعداد 350 نفر به عنوان نمونه تعیین شد. ابزار گردآوری داده ها، شامل پرسشنامه استاندارد منابع قدرت سوسمان و دیب و پرسشنامه استاندارد بهره وری هرسی بلانچارد وگلدسمیت بود. به منظور تحلیل داده ها از آزمون های تی تک نمونه ای، همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به وسیله نرم افزار SPSS20استفاده گردید.
ننایج نشان داد که قدرت تخصص با میانگین (26/5) بیشترین و قدرت پاداش با میانگین (46/2) کمترین میانگین را در بین منابع قدرت مورد استفاده داشته اند. نتایج حاصل از آزمون همبستگی نشان می دهد که بین منبع قدرت اجبار مدیران و بهره وری کارکنان همبستگی منفی (0001/0>Pو25/0-r=) و نیز بین قدرت مرجعیت مدیران و بهره وری کارکنان همبستگی مثبت (0001/0>Pو29/0-r=) وجود داشت.
پیش بینی بهره وری از روی منابع قدرت معنی دار است. به این معنی که اگر مدیران از تخصص و مهارت های خود در اعمال قدرت استفاده کنند، بهره وری افزایش می یابد. اعمال فشار و اجباری که از قدرت مدیر ناشی می شود، بهره وری را کاهش می دهد. ضریب استاندارد رگرسیون قدرت مرجعیت در پیش بینی بهره وری معنی دار بود، یعنی منبع قدرت مرجعیت پیش بینی کننده بهره وری می باشد و مدیران در جهت افزایش بهره وری کارکنان باید از منبع قدرت مرجعیت خود بیشتر استفاده کنند.