بررسی رابطه سبک های مذاکره و متغیرهای شغلی در مدیران اجرایی مراکز بهداشت شهری

مدیریت یکی از مهم ترین عوامل رشد، حیات و بالندگی سازمان ها به شمار می رود. مدیر در یک سازمان، نقش های مهمی ایفا می کند که یکی از مهم ترین این نقش ها، نقش مذاکره کنندگی است. این مطالعه با هدف تعیین سبک های مذاکره و ارتباط آن با متغیرهای شغلی و دموگرافیک مدیران اجرایی مراکز بهداشت شهری دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شد.
مواد و مطالعه حاضر به صورت مقطعی بر روی 40 نفر از مدیران مراکز شهری دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شد. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه استاندارد مهارت های مذاکره (پیره) جمع آوری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و با بکارگیری آزمون های آماری تی تست و ضریب همبستگی پیرسون مورد تحلیل قرار گرفت.
نتایج مطالعه نشان داد میانگین نمره زیر مقیاس های واقع گرایی، هنجاری، تحلیلی شهودی سبک های مذاکره به ترتیب 05/33 و 52/30، 50/32 و 90/29 بود. نتایج گویای این بود که بین سبک مذاکره مدیران و سابقه مدیریت ارتباط معنی داری وجود داشت (039/= p).
افراد واقع گرا دارای خصوصیاتی هستند که انها را در مذاکرات موفقتر می کند. با توجه به این که مدیران با سابقه مدیریت بیشتر، مهارت های مذاکره بیشتری دارند لازم است از مدیران با سابقه در مذاکرات سازمانی بیشتر استفاده گردد. در ضمن نتایج تحقیق حاضر نشان داد سن با سبک مذاکره مدیران مرتبط نبود، بنابراین پیشنهاد می شود از مدیران جوان باتجربه در مذاکرات سازمانی استفاده گردد.