تبیین نقش بالندگی کارکنان بر تسهیم دانش در سازمان سنجش آموزش کشور

در پژوهش حاضر، نقش بالندگی کارکنان بر تسهیم دانش در سازمان سنجش آموزش کشور مطالعه شده است. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش گردآوری داده ها از نوع توصیفی، پیمایشی بوده است. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه استاندارد (بالندگی کارکنان دمیرچی و همکاران، 1395 و پرسشنامه تسهیم دانش دیکسون[1]، 2001) بود. روایی پرسشنامه ها با استفاده از روایی محتوایی و پایایی پرسشنامه ها با استفاده از روش کرونباخ (پرسشنامه تسهیم دانش 089/0= α و پرسشنامه بالندگی کارکنان 87/0α = )به دست آمد. جامعه آماری این پژوهش، همه کارکنان سازمان سنجش آموزش کشور به تعداد590 نفر بوده است.حجم نمونه با استفاده از جدول کوکران 233 نفر تعیین شد و روش نمونه گیری تصادفی ساده بوده است. داده های پژوهش با استفاده از روش های آماری توصیفی (فراوانی و شاخص های پراکندگی) و استنباطی (معادلات ساختاری و آزمون فریدمن) تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نشان دهنده آن است که بالندگی فردی و سازمانی و حرفه ای بر تسهیم دانش تاثیر مثبت و معنی داری دارد. به علاوه، بر اساس آزمون فریدمن رتبه بندی عوامل موثر بر تسهیم دانش، در سطح اطمینان 95/0 رتبه های اول تا سوم به ترتیب مربوط به بالندگی فردی، بالندگی سازمانی و بالندگی حرفه ای بوده است.