رابطه یادگیری خودراهبر، فناوری اطلاعات و ارتباطات و انگیزه تحصیلی با برنامه درسی کارآفرین در آموزش از دور

این پژوهش باهدف بررسی رابطه میان یادگیری خودراهبر، فناوری اطلاعات و ارتباطات و انگیزه تحصیلی بابرنامه درسی کارآفرین در آموزش از دور به مرحله ا جرا درآمد. پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی ، به لحاظ روش جمع آوری داده ها کمی و از نظر ماهیت و روش جزء پژوهشهای توصیفی (غیر آزمایشی ) و از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش را دانش آموزان مدارس پسرانه هوشمند دوره متوسطه دوم شهر اصفهان در سال تحصیلی 1396-1395 بالغ بر 550 نفر تشکیل دادند. روش نمونه گیری، خوشه ایچند مرحله ای بوده که بطور تصادفی از بین نواحی 2، 3 و 5 آموزش و پرورش شهر اصفهان با استفاده از جدول مورگان تعداد 225 نفر انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از دو روش کتابخانه ای و میدانی استفاده شد. ابزارپژوهش پرسشنامه های محقق ساخته برنامه های درسی کارآفرین درآموزش از دور ، انگیزه تحصیلی و یادگیری خودراهبروفناوری اطلاعات و ارتباطات می باشد. برای تامین روایی پرسشنامه ها به لحاظ محتوا از نظر ده تن از اساتید و متخصصین مربوطه استفاده شد و پایایی آن توسط آلفای کرونباخ 93/0=α محاسبه گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار (v.21) SPSSبه صورت آمار توصیفی (شامل جدول توزیع فراوانی، میانگین، درصد، انحراف معیار) و آمار استنباطی(روش همبستگی پیرسون و رگرسیون) استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان دادکه یادگیری خودراهبر، فناوری اطلاعات و ارتباطات و انگیزه تحصیلی بابرنامه درسی کارآفرین درآموزش از دور دارای رابطه مثبت ومعناداری است .همچنین نتایج نشان داد که هر سه متغیر یادگیری خودراهبر، فناوری اطلاعات و انگیزه تحصیلی برای ایجاد برنامه درسی کارآفرین دارای اهمیت می باشد. انگیزه تحصیلی با میزان بتای 43/. دارای بیشترین اهمیت و فناوری اطلاعات با بتای 23/. دارای کم ترین اهمیت بود.