رابطه ی شایستگی های رهبری بالینی ماماهای شاغل در بیمارستان های دولتی دانشگاه علوم پزشکی ایران با شاخص های بیمارستان دوستدار مادر

شیوه ی رهبری از اساسی ترین عناصر مدیریتی موثر بر ارائه خدمات است و نقش رهبری بالینی به عنوان یک عامل مهم در بهبود کیفیت مراقبت و ایمنی بیمار به خوبی شناخته شده است. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط شایستگی های رهبری بالینی ماماها با شاخص های بیمارستان دوستدار مادر انجام شده است.
این پژوهش از نوع مطالعات همبستگی است که در 8 بیمارستان دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شده است. جامعه ی پژوهش را کلیه ماماهای بیمارستان های مذکور( 200 نفر)، تشکیل میدادند که به صورت سرشماری نمونه گیری شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ی خودارزیابی و فرم های اطلاعاتی بیمارستان ها بود. برای تحلیل داده ها از نرم افزار 20SPSS استفاده گردید.
بر اساس نتایج این بررسی 82.5 % افراد، سابقه ی پست مدیریتی نداشته و 1.87 % آنان هیچ دوره ی مدیریتی نگذرانده بودند. ماماها شایستگی های رهبری بالینی خود را در سطح خیلی بالا (میانگین: 3.52 ) ارزیابی کردند. در سطوح 2 و3 بیمارستانی، تفاوتی در این خصوص دیده نشد. بین شایستگی های رهبری بالینی ماماها با میانگین شاخص های بیمارستان دوستدار مادر( شاخص سزارین، ایندا کشن، اپ یزیاتومی و استفاده از ب یدردی دارویی) همبستگی منفی وجود داشت.
سطح آمادگی و بلوغ سازمانی کارکنان در تعیین سبک رهبری سازمان موثر است و در صورت مناسب بودن آن، مدیران می توانند با حمایت و تشویق و برقراری ارتباط مناسب با کارکنان، از توانایی ایشان برای اخذ تصمیمات بهتر و ارتقاء کیفیت خدمات بهره ببرند.