تحلیل تاثیر تناسب خودپنداره و شخصیت مقصد بر نیت های رفتاری گردشگر داخلی در شهر اصفهان

در این پژوهش تلاش شده است که به تحلیل عوامل موثر بر نیت های رفتاری گردشگر از جمله تناسب خودپنداره - شخصیت مقصد، درگیری ذهنی، رضایت و تجربه گردشگر پرداخته شود. جامعه آماری این پژوهش که نامحدود است، شامل گردشگران داخلی شهر اصفهان می باشد، که در تابستان1392 از شهر اصفهان بازدید کرده اند. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش، پرسشنامه استاندارد بوده است. روایی صوری آن توسط خبرگان و پرسش شوندگان مورد تایید قرار گرفت و پایایی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ محاسبه و تایید شد. با توجه به روش نمونه گیری که از نوع غیرتصادفی در دسترس بود، پرسشنامه میان390 نفر از گردشگران داخلی توزیع شد. از این تعداد 360 پرسشنامه جمع آوری و از طریق روش حداقل مربعات جزئی که یکی از روش های الگوی معادلات ساختاری است، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای این منظور از نرم افزارهای SPSS 20 وSmart PLS 2.0 استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد، که تناسب خودپنداره_شخصیت مقصد بر کیفیت تجربه ادراک شده، رضایت و نیت های رفتاری گردشگر و از طرفی نیز کیفیت تجربه ادراک شده بر رضایت گردشگر تاثیر دارد. همچنین نتایج حاکی از آن بود که درگیری ذهنی تاثیر رابطه تناسب خودپنداره- شخصیت مقصد بر نیت های رفتاری گردشگر را تعدیل می کند.