رابطه سبک های فرزندپروری والدین و کمال گرایی با اضطراب اجتماعی دانش آموزان تیزهوش

هدف از پژوهش حاضر، مطالعه نوع رابطه بین سبک های فرزندپروری والدین وکمال گرایی با اضطراب اجتماعی در دانش آموزان تیزهوش بوده است. به همین منظور 135 نفر از دانش آموزان دبیرستان فرزانگان شهرستان رشت، به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، در این پژوهش شرکت کردند. از آزمودنی ها خواسته شد مقیاس کمال گرایی چند بعدی فراست (FMPS) و مقیاس اضطراب اجتماعی (SPIN) را تکمیل کنند و از والدین آنها خواسته شد تا پرسشنامه شیوه های فرزندپروری دیانا بامریند را تکمیل کنند.برای تحلیل داده های پژوهش از شاخص ها و روش های آماری شامل همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد نتایج پژوهش نشان داد که از بین 3 سبک فرزندپروری دیکتاتورانه، قاطعانه و سهل گیرانه، هیچ کدام اضطراب اجتماعی را پیش بینی نمی کند و رابطه معناداری وجود ندارد. به علاوه از میان ابعاد کمال گرایی، تنها ابعاد انتقاد والدینی، تردید درمورد فعالیت ها، نگرانی زیاد درمورد اشتباهات، انتظارات والدینی و بعد سازمان دهی میزان اضطراب اجتماعی دانش آموزان را تبیین می کند و بعد معیارهای شخصی توان پیش بینی کافی را ندارد. از یافته های این پژوهش نتیجه گیری می شود که ابعاد کمال گرایی بر اضطراب اجتماعی تاثیرگذار است ولی سبک های فرزندپروری والدین تاثیری بر اضطراب اجتماعی ندارد. همچنین نتایج پژوهش حاضر می تواند، برای سازمانها و موسسات مختلفی از جمله: سازمان آموزش و پرورش، دانشگاه ها، موسسات درمانی، کلینیکهای روانپزشکی و روانشناسی مورد استفاده قرار گیرد.