الگوهای زیستگاهی عصر مفرغ دشت سیلاخور

دشت سیلاخور در استان لرستان یکی از پهنه های زیستی مهم در ناحیه شرق زاگرس مرکزی است که با توجه به توانمندی های زیست محیطی مناسب، زمینه ی اسکان گروه های انسانی از پیش از تاریخ تاکنون را فراهم نموده است. این دشت که در امتداد شرقی دره نهاوند و کنگاور واقع شده، با طول بیش از 70 کیلومتر و عرض متوسط 12 کیلومتر در حاشیه شمالی و شرقی رشته کوه های اشترانکوه و گرین (کوه) و مابین شهرهای بروجرد و دورود در استان لرستان واقع شده است. در بررسی باستان شناختی این دشت در دهه گذشته، کمابیش 700 اثر تاریخی فرهنگی از دوره نوسنگی تا قرون متاخر اسلامی شناسایی شد، اما تاکنون در راستای تحلیل الگوهای زیستگاهی سکونتگاه های باستانی آن، مطالعات زیادی صورت نگرفته است. در این پژوهش با هدف دستیابی به الگوهای زیستگاهی عصر مفرغ این ناحیه، 51 زیستگاه از میان آثار شناسایی شده در محدوده شهرستان دورود انتخاب و سپس با استفاده از محیط GIS به پردازش و تحلیل عوامل موثر در مکان گزینی سکونتگاه ها، شیوه ی پراکنش و توزیع آن ها در دشت و نوع الگوهای زیستگاهی آن ها پرداخته شد. نتایج این پژوهش نشان داد که از میان عوامل جغرافیایی موردبحث، منابع آب، زمین های حاصلخیز، درجه و دامنه شیب زمین، راه های باستانی و گسل زلزله، بیشترین تاثیر را بر شیوه ی پراکنش و مکان گزینی زیستگاه ها داشته اند. همچنین شش نوع الگوی زیستگاهی برای سکونتگاه ها به دست آمد که در ادامه به آن ها پرداخته خواهد شد.