اثرات درمانی تیموکینون بر برخی پارامترهای اندوکرینی و تغییرات بافتی در مدل سندرم تخمدان پلی کیستیک در موش صحرایی

سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS) نوع شایع از بیماری اندوکرینی است که همراه با اختلالات متابولیکی می‌باشد. سندرم تخمدان پلی‌کیستیک و دیابت ملیتوس نوع 2، از بسیاری جهات با هم ارتباط دارند و در بسیاری از علایم پاتولوژیکی به‌ هم شبیه هستند. اثرات ضد دیابتی سیاه‌دانه و تاثیرات درمانی آن بر روی سیستم تولید مثلی در برخی مطالعات پیشنهاد شده است.

هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر تیموکینون-مهمترین ترکیب سیاه دانه- بر روی مدل سندرم تخمدان پلی‌کیستیک در موش صحرایی می‌باشد.

برای ایجاد مدل سندرم تخمدان پلی‌کیستیک، ماده استرادیول والرات برای مدت 25 روز به صورت درون صفاقی تزریق شد و سپس برای مدت 30 روز، تیموکینون با دوز 8 و 16 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن به صورت درون صفاقی استفاده شد. موش ها به 5 گروه تقسیم شدند: کنترل، شم یا PCOS، گروه آزمایش1 (PCOS به همراه دریافت mg/kg 8 تیموکینون)، گروه آزمایش2 (PCOS به همراه دریافت mg/kg 16 تیموکینون) و گروه متفورمین (PCOS به همراه دریافت mg/kg 100 متفورمین). آنالیز بیوشیمیایی نمونه‌های سرم خون و مطالعات هیستوپاتولوژیک بافت تخمدان در تمام حیوانات انجام شد.

استرادیول والرات منجر به ایجاد سندرم تخمدان پلی‌کیستیک شد؛ درحالی‌که ماده تیموکینون آنرا بهبود بخشید. وزن بدن، شکل تخمدان و تخمک‌گذاری به دنبال تزریق تیموکینون بهبود یافت و پارامترهای بیوشیمیایی سرم شامل میزان قند، چربی، کلسترول کل، LDL، HDL، هورمون LH و FSH به حالت طبیعی برگشت.

نتایج ما پیشنهاد می‌کند که تیموکینون دارای اثر بهبودی بر عملکرد تخمدان و تخمک‌گذاری در سندرم تخمدان پلی‌کیستیک در موش صحرایی می‌باشد. بنابراین تیموکینون و سیاه‌دانه می‌تواند به عنوان داروی محافظ و درمان کمکی در بیماران با سندرم تخمدان پلی‌کیستیک استفاده شود.