باستان شناسی کاربردی و نقش آن در جذب گردشگر فرهنگی

باستان شناسی در راه شناخت فرهنگ و تمدن های جوامع گذشته قدم های بسیار بزرگی برداشته و روح تازه ای را در کالبد علوم اجتماعی و هنر دمیده است. روش های انجام کار باستان شناسی و شیوه رسیدن به نتایج مورد نظر، برای عموم مردم قابل توجه است و اغلب حس کنجکاوی مردم به ویژه افراد علاقه مند به کشف شهودی و عینی را بیش از سایرین بر می انگیزاند؛ بنابراین با این رویکرد، بهترین راهکار مردمی کردن باستان شناسی، ارتباط آن با گردشگری است. گردشگری حوزه های مشترکی با دانش و فعالیت های باستان شناسی دارد و در توسعه، حفظ و احیاء و ارتقاء بنا ها و یادمان های حاصل از فعالیت باستان شناسی تلاش های بسیاری کرده است. حال با توجه به موضوعات مشترک بین باستان شناسی و گردشگری، در حوزه فرهنگی می توانند ارتباط تنگاتنگی برقرار کنند. هدف از این مقاله توجه به آثار باستانی و تاریخی به عنوان جذب گردشگر و عوامل درآمدزا و نیازهای بلندمدت توسعه ای در این بخش است که منجر به بستر سازی لازم در راستای توسعه پایدار گردشگری بر اساس رویکرد تاریخی و فرهنگی می گردد. روش تحقیق در این مقاله نظری است و بر مبنای مطالعات کتابخانه ای انجام شده است. بر این اساس، رویکرد اصلی در تدوین برنامه توسعه گردشگری با محوریت بخش های صیانت، نظارت و بهره برداری عقلانی از آثار باستانی و توجه به مقوله عوامل رشد اقتصادی، تاریخی و فرهنگی و اهمیت صنعت گردشگری بر منطقه است که به تدوین فرآیند بررسی و مطالعه صنعت گردشگری منجر می شود.