ارزیابی عملکرد حرارتی و بصری پنجره در کلاس های درس در اقلیم شهر تهران

تامین شرایط محیطی مناسب برای فضاهای آموزشی، به دلیل تاثیر منفی عدم آسایش حرارتی و بصری بر یادگیری و عملکرد دانش آموزان، اهمیت زیادی دارد. شرایط نامناسب ناشی از گرم شدن بیش از حد فضا و یا خیرگی ناشی از تابش مستقیم خورشید می تواند با طراحی پنجره های مناسب کاهش یابد. از آنجایی که کاربران مجبور به نشستن در مکان های مشخص در کلاس های درس هستند، تحلیل های فضایی علاوه بر تحلیل های زمانی آسایش ضروری است. در این پژوهش، با بهره گیری از شاخص های فضا زمانی آسایش حرارتی و بصری پیشنهادی، اثر طراحی پنجره بر آسایش، با استفاده از شبیه سازی دینامیک در یک مدول کلاس درس در جهت گیری های مختلف در شرایط اقلیمی تهران، ارزیابی می شود. درصد پنجره، ضریب انتقال حرارت، ضریب عبور نور، ضریب دریافت تابش، و سایبان از جمله پارامترهای مورد ارزیابی در طراحی پنجره هستند. علاوه بر شاخص های آسایش حرارتی و بصری، میزان نیاز به انرژی برای تامین سرمایش و گرمایش در حالت های مختلف بررسی شده است. بر اساس نتایج، پنجره مناسب برای کلاس درس در جبهه های مختلف پیشنهاد می شود. با توجه به نتایج پنجره های با عملکرد بالا، که ضریب انتقال حرارت پایین و شیشه هایی با LSG بالا (ضریب دریافت تابش پایین و میزان عبور نور بالا) دارند، در همه جهات آسایش حراتی فضا زمانی را با 35% پنجره تامین می کنند. هرچند تامین آسایش بصری در همه جهات، به جز شمالی، بدون بهره گیری از سایبان های مناسب، قابل دستیابی نیست. همچنین از شیشه های با LSG بالا زمانی به جای سایبان های خارجی می توان استفاده کرد که بهره گیری از آن ها به دلایل زییایی، سازه ای، و یا دید امکان ندارد.