زیرساخت سبز: مفهومی مشترک در آموزش دو رشته طراحی شهری و معماری منظر

با وجود مناقشات اخیر در خصوص وجوب حضور دو رشته طراحی شهری و معماری منظر، بررسی پژوهش ها و فعالیت های دانشگاهی و حرفه ای این دو رشته نشان می دهد که در هر دو رشته به مفاهیم مشترکی اشاره شده است که می توان، با همکاری های بین رشته ای، به منظور ارتقای محیط در سطوح هدف، روش، و دستاوردها هم افزایی کرد. یکی از این مفاهیم «زیرساخت سبز» است.
هدف در این پژوهش بررسی جنبه های مشترک به کارگیری مفهوم زیرساخت سبز در فعالیت های دو رشته طراحی شهری و معماری منظر از بعد دستاوردهای طراحی در آموزش رسمی این دو رشته است. به این منظور پتانسیل موجود در آموزش کارگاه های طراحی دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه شهید بهشتی، که محملی برای حضور هر دو رشته است، مطالعه موردی این پژوهش انتخاب شده است.
در این پژوهش با استفاده از روش توصیفی تحلیلی تلاش شده است تا در گام اول، با مطالعه اسنادی، سابقه و اهداف به کارگیری مفهوم زیرساخت سبز در دستاوردهای طراحی دو رشته در قالب پروژه های کارگاهی و موضوع پایان نامه ها بررسی شود. سپس، در گام دوم، با بهره گیری از روش استدلال منطقی، تحلیل داده ها از طریق مطالعه تطبیقی داده های به دست آمده از دستاوردهای خروجی موجود در دو رشته انجام می گیرد.
یافته های پژوهش نشان می دهد که گرچه در دو رشته و در دستاوردهای آن ها به ظاهر جنبه های متفاوتی از زیرساخت سبز دنبال می شود، اما شواهد در بخش فعالیت های خروجی هر رشته نشان می دهد که در هر دو اهداف و تجارب مشترکی در قالب دستاوردهای دروس عملی و پایان نامه ها مطرح است که می تواند با پیشرفت نظری به امکان همکاری های بیشتر و هم افزایانه میان دو رشته، به منظور ارتقای محیط طبیعی و انسان ساخت، کمک کند.