به کارگیری روش های تصفیه فیزیکی و زیستی برای حذف سموم کشاورزی دیازینون و مالاتیون در آب

مطالعه حاضر با هدف حذف سموم ارگانوفسفره دیازینون و مالاتیون در مدت زمان کوتاه با استفاده از جاذب های معدنی رس و زغال فعال در سیستم تله ذره گیر، و جاذب جلبکی در سیستم تصفیه زیستی از پساب مصنوعی انجام گرفت. سیستم تصفیه فیزیکی، تله ذره گیر، شامل دو مخزن مجزای پیوسته بوده که حاوی مدیای پوشالی برای به دام انداختن مواد اضافی بود، و روزانه مقدار مشخصی رس مونت موریلونیت و زغال فعال به آنها اضافه می گردید. سیستم تصفیه زیستی نیز به جلبک سیانوفیسه بر مدیای پوشالی مجهز گردید. سموم در دو غلظت متفاوت (10 و mg/L 1000 در تصفیه فیزیکی، و 6 و mg/L 600 در تصفیه زیستی) به سیستم های تصفیه اضافه شدند. دوره آزمایش 10 روز در نظر گرفته شده و نمونه برداری از آب به صورت روزانه برای تعیین غلظت سموم و pH انجام گرفت. نتایج نشان داد که سیستم تصفیه فیزیکی در کاهش غلظت سموم موفق عمل کرده و راندمان کاهش 64 و 48، و 68/7 و 41/3 به ترتیب برای غلظت های 10 و mg/L 1000 دیازینون و مالاتیون ثبت گردید. طی مدت زمان 10 روز، سیستم تصفیه زیستی نیز باعث کاهش سطوح سموم شده و راندمان کاهش 68/3 و 71/6، و 40/5 و 67/8 درصد به ترتیب برای غلظت های 6 و mg/L 600 دیازینون و مالاتیون اندازه گیری شد. در هر دو سیستم تصفیه ای، همگام با حذف ماده آلاینده، مقدار pH به صورت تدریجی افزایش یافت. این نتایج نشان می دهند که سیستم تله ذره گیر بستر مناسبی برای عملکرد جاذب ها فراهم نموده و منجر به حذف بخش زیادی از آلاینده شده است. همچنین، نتایج این مطالعه پشتیبان قابل اتکایی از نقش میکروجلبک ها در تصفیه آب ارائه دادند.