اثرات اندازه دو نوع علوفه بر فراسنجه های شکمبه، فعالیت جویدن و مصرف خوراک میش های شیرده سنگسری

به منظور بررسی تاثیر اندازه ذرات دو نوع علوفه بر فراسنجه های شکمبه میش های شیرده نژاد سنگسری، آزمایشی با 10 راس میش فیستوله دار بالغ در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 جیره و 6 تکرار به مدت 30 روز انجام شد. جیره های آزمایشی شامل 1) یونجه بلند- سیلاژ ذرت بلند، 2) یونجه متوسط- سیلاژ ذرت بلند، 3) یونجه متوسط- سیلاژ ذرت ریز، 4) یونجه ریز- سیلاژ ذرت بلند و 5) یونجه ریز- سیلاژ ذرت ریز بودند. محتویات شکمبه در 3، 5/7 و 12 ساعت بعد از مصرف خوراک با دست تخلیه گردید و کل محتویات شکمبه به دو بخش فاز جامد و مایع تقسیم شد.نسبت مواد خوراکی و ترکیبات شیمیایی جیره های آزمایشی یکسان و تفاوت آن ها در اندازه ذرات منابع علوفه بود. مقادیر pef>8 با کاهش اندازه ذرات به طور معنی داری کاهش یافت. همچنین با ریز کردن اندازه ذرات مقدار pef>1.18 در یونجه و سیلاژ ذرت کاهش یافت. میانگین هندسی ذرات با کاهش اندازه ذرات به طور معنی داری کاهش یافت ولی انحراف استاندارد میانگین هندسی تمایل به معنی داری داشت. مصرف الیاف نامحلول در شوینده خنثی تحت تاثیر اندازه ذرات علوفه ها قرار نگرفت. میانگین هندسی اندازه ذرات جامد در شکمبه در ساعات مختلف بعد از تغذیه تفاوت معنی داری را نشان نداد. با افزایش زمان پس از مصرف خوراک درصد ذرات فاز قابل عبور از شکمبه تمایل به افزایش داشت. فعالیت خوردن و زمان کل جویدن تحت تاثیر جیره های آزمایشی قرار نگرفت اما همان طور که انتظار می رفت با کاهش اندازه ذرات زمان نشخوار به صورت معنی داری کاهش یافت.