بررسی اثرات غلظت های تحت کشنده نانولوله های کربنی چند جداره بر پارامترهای خونی و بافت آبشش در ماهی کپور معمولی(Cyprinus carpio)

امروزه نانو فناوری یکی از جدیدترین فناوری های بشری بوده که در شاخه های مختلفی ازجمله دارو درمانی و مهندسی بافت، مواد بیولوژیکی، و سنسورها کاربرد دارد. با توجه به گسترش روزافزون صنایع و فعالیت کارخانجات نگرانی های زیادی در مورد ورود پساب های آلوده این مراکز به اکوسیستم های آبی به وجود آمده است. مطالعه حال حاضر با هدف بررسی اثرات مواجه با غلظت های تحت کشنده نانولوله های کربنی چند جداره بر بافت آبشش و پارامترهای خون شناسی ماهی کپور معمولی انجام شده است.
بدین منظور تعداد 150 قطعه بچه ماهی کپورمعمولی با میانگین وزنی 10/212/20 گرم تامین شده و جهت سازگاری با محیط آزمایش به مدت 2 هفته در تانکرهای 120 لیتری نگهداری شدند. پس از طی دوره سازگاری ماهی ها به مدت چهار روز درمعرض سطوح مختلف نانولوله های کربنی چند جداره عامل دار شده(3 تیمار آزمایشی 0، 1، 10 و 32 میلی گرم بر لیتر، 1 تیمار کنترل فاقد نانو مواد هر کدام در سه تکرار) قرار داده شدند. در پایان روز چهارم به صورت تصادفی از ماهی های هر تیمار نمونه برداری شده و شاخص های خونی و بافت آبشش از روش بافت شناسی کلاسیک مورد بررسی قرار گرفت.
کاهش معناداری در تعداد گلبول های قرمز و هماتوکریت در تیمار 10 میلی گرم نسبت به سایر تیمارهای آزمایشی مشاهده شد(05/0>P. محاسبه گلبول سفید کاهش معناداری را در تیمار 10 میلی گرم نسبت به سایر تیمارهای آزمایشی نشان داد(05/0>P. اختلاف معناداری در میزان هموگلوبین، MCVو MCHدر بین تیمارهای مختلف آزمایشی مشاهده نگردید(05/0Pعوارضی هم چون نکروز، تورم سلول های سنگفرشی، هایپرپلازی، آنوریسم لاملایی و چسبیدن لاملاهای ثانویه مشاهده شد که شدت آن وابسته به غلظت های مختلف نانو لوله کربنی چند جداره بود.
براساس این نتایج می توان چنین نتیجه گیری کرد که نانولوله های کربنی چند جداره اثرات تخریبی بر شاخص های خونی و بافت آبشش دارند.