ارزیابی اثرات محیطی سیلیمارین بر درد التهابی احشایی ناشی از اسید استیک و ارتباط آن با سیستم هیستامینرژیک در مدل آزمایشگاهی

امروزه استفاده از گیاهان دارویی جهت درمان و کاهش درد، مورد توجه محققین قرار گرفته است.هدف از این مطالعه بررسی اثرات محیطی سیلیمارین بر درد احشایی با استفاده از مدل آزمایشگاهی با تاکید بر سیستم هیستامینرژیک بررسی شد.
در این مطالعه از 42 سر موش های صحرایی بالغ نر نژاد ویستار با وزن 250-220گرم استفاده گردید. برای ایجاد درد احشایی از آزمون رایتینگ استفاده شد. حیوانات در 7 گروه 6 تایی به صورت زیر تقسیم شدند.گروه اول(شاهد)، سالین نرمال(داخل صفاقی)+ اسید استیک 1 درصد به حجم 1 میلی لیتر داخل صفاقی، گروه های 2، 3، 4 و5 تزریق داخل صفاقی سیلیمارین(50، 100، 200 و 400 میلی گرم به کیلوگرم وزن بدن) + اسید استیک 1 درصد،گروه 6 کلرفنیرآمین(آنتاگونیست گیرنده H1هیستامینی)20 میلی گرم به کیلوگرم(داخل صفاقی) + اسید استیک 1 درصد، گروه 7، کلرفنیرآمین20 میلی گرم به کیلوگرم + سیلیمارین به مقدار100میلی گرم به کیلوگرم+ اسید استیک 1 درصد.
نتایج این پژوهش نشان داد که سیلیمارین 100 میلی گرم اثرات ضد دردی ایجاد کرده و به طور معنی داری(05/0 P) موجب کاهش تعداد انقباضات شکمی و نیز افزایش در مدت زمان شروع اولین انقباض شکمی نسبت به گروه شاهدگردید. پیش تزریق کلرفنیرآمین 20 میلی گرم قبل از سیلیمارین 100 میلی گرم موجب تقویتمعنی دار(05/0 P) اثرات ضد دردی سیلیمارین شد.
نتایج این پژوهش مشخص نمود که اثرات ضددردی سیلیمارین در آزمون درد احشایی احتمالا از طریق تداخل با گیرنده های H1هیستامینی صورت می گیرد.