پیش بینی خودتنظیمی هیجانی بر اساس فرایندهای ارتباطی خانواده و تاب آوری در دانشجویان

خود تنظیمی هیجانی به فرایندهایی اشاره دارد که افراد توسط آن هیجانات خود را تحت تاثیر قرار می دهند و طبق این فرایند، مشخص می شود که فرد چگونه هیجانات را تجربه و ابراز می کند. بر همین اساس پژوهش حاضر باهدف پیش بینی خودتنظیمی هیجانی بر اساس فرایندهای ارتباطی خانواده و تاب آوری دانشجویان انجام شد. روش پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بود. 150 نفر با روش نمونه گیری تصادفی –چندمرحله ای از کلیه دانشجویان دانشگاه پیام نور بابل به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای سنجش متغیرها از پرسشنامه های فرایند ارتباطی خانواده سامانی (1387)، مقیاس تاب آوری کانر و دیویسون (2003) و راهبردهای خودتنظیمی هیجانی مارس (2007) استفاده شد. یافته های حاصل از آزمون رگرسیون چندگانه نشان داد که از بین مولفه های فرایندهای ارتباطی خانواده، چهار مولفه تصمیم گیری و حل مسئله، مهارت های ارتباطی، مهارت های مقابله ای و عقاید مذهبی و مولفه تاب آوری، با متغیر خودتنظیمی هیجانی دانشجویان همبستگی معنادار دارند. با توجه به یافته حاصل از پژوهش حاضر مبنی بر پیش بینی خودتنظیمی هیجانی بر اساس فرایندهای ارتباطی خانواده و تاب آوری دانشجویان پیشنهاد می گردد که راهکارها و روش های مناسب در جهت بهبود فرایندهای ارتباطی خانواده و افزایش تحمل پریشانی با کمک مشاوران خانواده و روان شناسان صورت گیرد.