بررسی اثر شوری بر صفات زراعی و بیوشیمیایی ارقام مختلف برنج تحت شرایط مزرعه

به منظور ارزیابی اثر شوری بر صفات زراعی و بیوشیمیایی ارقام برنج آزمایشی دوساله به صورت کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در منطقه غرب گیلان، آستارا طی سال های 90-1389 و 91-1390 اجرا شد. در این آزمایش ارقام برنج (درفک، تابش، آمل 3، غریب سیاه، حسن سرایی آتشگاه، طارم پا کوتاه، دم سپید، طارم امیری، هاشمی و IR 29) به عنوان کرت فرعی و شوری (کشت در خاک شور و کشت در خاک نرمال) به عنوان کرت اصلی در نظر گرفته شد. نتایج آزمایش نشان داد که شوری قند محلول برگ، کلروفیل a و کلروفیل کل را در همه ارقام کاهش داد و بیش ترین مقدار کلروفیل کل در شرایط تنش شوری از رقم طارم پاکوتاه به دست آمد. شوری فعالیت آنزیم پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز را در همه ارقام در هر دوسال آزمایش نسبت به شرایط نرمال افزایش داد و رقم غریب سیاه بیش ترین و رقم هاشمی کم ترین، فعالیت آنزیمی را نشان دادند. بین ارقام برنج از نظر تعداد پنجه، تعداد دانه در پانیکول، وزن هزار دانه و عملکرد بیولوژیک هم در شرایط تنش شوری و هم در شرایط نرمال، تفاوت معنی دار وجود داشت. هم چنین شوری عملکرد دانه را در همه ارقام از 3/32 تا 2/72 درصد کاهش داد که بیش ترین کاهش در رقم تابش و کم ترین آن در رقم هاشمی مشاهده شد. بیش ترین عملکرد دانه در شرایط نرمال از رقم غریب سیاه و در شرایط تنش شوری از رقم هاشمی به دست آمد. با توجه به نتایج به دست آمده برای زراعت برنج در شرایطی که امکان بروز تنش شوری وجود دارد رقم هاشمی تحمل بیش تری نسبت به سایر ارقام داشته و قابل توصیه می باشد.