تحدید حقوق متهمان جرائم تروریستی در تحقیقات پلیسی

پیچیدگی های جرائم تروریستی، نهادهای پلیسی را در مرحله تحقیقات با چالش های خاصی مواجه کرده است. از این رو، اقتضای مقابله موثر با جرائم تروریستی، تفویض اختیارات قانونی فوق العاده است؛ ولی این اختیارات نباید دستاویزی بر نقض حقوق اساسی این دسته از متهمان قرار گیرد. هدف از این پژوهش، احصاء و تحلیل آن دسته از موارد تحدیدی حقوق متهمان تروریستی است که مقتضی تفویض اختیارات فوق العاده پلیسی به منظور تسهیل در کشف جرائم تروریستی است. این تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ ماهیت و روش، توصیفی- تحلیلی است که اطلاعات لازم به شیوه اسنادی و کتابخانه ای جمع آوری، سپس به تجزیه و تحلیل یافته ها پرداخته شده است. یافته تحقیق بدین گونه است که پیرو حوادث تروریستی 11 سپتامبر و با تاکید قطعنامه 1373، نظام عدالت کیفری از الگوی جهانی امنیت محور تاسی کرده که به تبع آن، حقوق متهمان جرائم تروریستی دچار تحولاتی چشمگیر شد. نتایج حاکی از آن است که هرگونه سکوت یا اهمال قانون گذار در تبیین مصادیق تحدید حقوق متهمان، بسترساز نقض حقوق این دسته از متهمان به بهانه مقابله با تروریسم خواهد بود. به هر حال، در ایران علیرغم تصویب قانون لاحق آئین دادرسی کیفری، به طور تلویحی یا تسامحی، اجمالا با یکسان دانستن حقوق متهمان جرائم تروریستی در مرحله کشف جرم به مثابه سایر متهمان، ضمن ابقای موانع نهادهای پلیسی در کشف تروریسم، همچنان تحدید ضابطه مند حقوق متهمان تروریستی مغفول مانده که به منظور پیشگیری و مقابله موثر با تروریسم، مستلزم بازنگری و قانونگذاری است.