تاثیر فناوری اطلاعات سبز بر مولفه اقتصادی پایداری سازمانی (مطالعه موردی: سازمان های کوچک و متوسط ایرانی)

بشر امروزی با دشواری های شیوه های ناپایدار از زندگی مواجه است که تلاش برای رسیدن به رشد اقتصادی و افزایش درآمد با از بین بردن منابع طبیعی و تخریب اکوسیستم ها باعث شده است تا بسیاری از مردم گرایش های محیط زیستی را فراموش نمایند و درنتیجه اغلب در برابر هر نوع تغییر لازم به منظور اقتصادی پایدار و انسان دوستانه مقاومت نمایند. جهانی شدن، به تدریج، باعث گسترش صنعت و فناوری های پاک و سبز شده و پیروی از اصول اقتصاد سبز را الزام آور می کند؛ بنابراین تولیدکنندگان، واردکنندگان و صادرکنندگان، بیش ازپیش مجبور می شوند معیارها و شاخص های خود را به ویژه ازنظر ملاحظات محیط زیستی ارتقاء دهند تا نیازهای مشتریان سختگیر را پاسخگو باشند. در این پژوهش از طریق مصاحبه های هدفمند و مطالعات کتابخانه ای، شاخص های فناوری اطلاعات سبز و پایداری اقتصادی شناسایی گردید. سپس پرسشنامه الکترونیکی در میان مدیران، مشاوران و خبرگان فناوری اطلاعات سازمان های ایرانی توزیع شد. درمجموع اطلاعات 108 پرسشنامه در مدت یک ماه جمع آوری و اطلاعات 99 نمونه موردبررسی قرار گرفت. تجزیه وتحلیل داده ها در قالب مدل معادلات ساختاری و از روش حداقل مربعات جزئی استفاده شده است. این مطالعه ازنظر هدف کاربردی و ازنظر روش های پژوهش، پیمایشی - توصیفی است. نتایج بیانگر این است که سازمان های کوچک و متوسط ایران می توانند از طریق شاخص های فناوری اطلاعات سبز (چرخه عمر، زیرساخت، توانمند ساز، سازمان و روش ها) سازمان خود را در جهت پایداری اقتصادی هدایت نمایند.