تغییرات بیان گیرنده DRD2 دوپامین و سیتوکین IL-1β دخیل در روند بهبود زخم های دیابتی در مبتلایان دیابت نوع 2

زخم پای دیابتی یکی از معضلات بیماری دیابت نوع 2 می باشد. عوامل مختلفی از جمله تغییرات میزان سیتوکین هایی مثل اینترلوکین- β 1 (IL-1β) می تواند در روند بهبود زخم پای دیابتی اختلال ایجاد کند. فاکتورهای مختلفی در تغییرات میزان IL-1β می تواند موثر باشد که از جمله آن ها می توان به تغییرات میزان نوروترانسمیترها (خصوصا دوپامین) و گیرنده های آن ها اشاره نمود. هدف از انجام این مطالعه بررسی تغییرات IL-1β و گیرنده دوپامین DRD2 در سلول های تک هسته ای خون محیطی(PBMC) در زخم دیابت بوده است.
در این مطالعه مقطعی و مقایسه ای در سال 1396، نمونه خون محیطی از 31 بیمار دیابتی دارای زخم پا و 29 بیمار دیابتی بدون زخم و 25 نفر غیر مبتلا به دیابت به عنوان گروه کنترل جمع آوری شد. پس از جدا سازی سلول های PBMCs از آن ها RNA کلی استخراج و cDNA سنتز و در نهایت میزان تغییرات بیان ژن هایIL-1β و گیرنده DRD2 با تکنیکreal time PCR اندازه گیری شد. هم چنین غلظت سرمی IL-1β در سرم این بیماران مورد ارزیابی قرار گرفت.
کاهش معنی داری در بیان ژن IL-1β، هم چنین کاهش غلظت سرمی این سیتوکین در افراد دیابتی با زخم پا دیده شد. هم چنین کاهش معنی دار بیان ژن گیرنده DRD2 در بیماران با و بدون زخم پا مشاهده شد.
استنتاج: به نظر می رسد کاهش بیان IL-1β در ارتباط با تغییرات بیان ژن گیرنده DRD2 می باشد. بنابراین بعد از انجام مطالعات تکمیلی شاید بتوان چنین اظهار داشت که کاهش بیان DRD2 را به عنوان یک عامل پیش آگهی معرفی کرده و به عنوان عاملی موثر در گسترش زخم پای دیابتی دانست.