مقایسه ی دز دریافتی اعضای در معرض خطر بعد از پرتودرمانی سمینوما در دو روش دو بعدی مرسوم و سه بعدی تطبیقی

هدف از انجام این مطالعه، پیش بینی و مقایسه ی توزیع دز در اعضای حیاتی سالم در پرتودرمانی سرطان بیضه از نوع سمینومای مرحله ی 1 برای دز یکسان به حجم هدف در دو روش دو بعدی (2 Dimensional) مرسوم و سه بعدی (3 Dimensional) تطبیقی بود.
درمان دو بعدی بر اساس آناتومی استخوانی و درمان سه بعدی بر اساس آناتومی عروقی و غددی برای 10 بیمار با پرتو فوتون 6 مگاالکترون ولت و دز 25 گری طراحی شد. توزیع دز در اعضای داخل و خارج میدان به ترتیب محاسبه (با سیستم طراحی درمان) و اندازه گیری (با سیستم پروفایلر) شد.
برای اعضای داخل میدان تابشی، میانگین دز کلیه ها در درمان دو بعدی و سه بعدی به ترتیب 58/5 و 16/7 گری و به همین ترتیب برای پانکراس 67/20 و 29/19، کبد 20/5 و 19/3، معده 73/9 و 43/6 و کولون 96/5 و 6/7 گری بود. برای اعضای خارج میدان تابشی، میانگین دز دریافتی کلیه ی راست 55/1 گری و کلیه ی چپ 48/1 گری بود. همچنین، میانگین دز بیضه برای درمان دو بعدی 7 سانتی گری و برای درمان سه بعدی 6 سانتی گری به دست آمد.
در درمان سه بعدی، به علت طراحی دقیق تر حجم هدف، احتمال عود بیماری کمتر و احتمال آسیب به کلیه و کولون بیشتر پیش بینی شد.