بررسی اثربخشی کیفیت زندگی درمانی بر بهبود روابط با همکاران و کاهش تعارضات کار- خانواده در بین کارکنان مرکز آموزشی درمانی الزهرای (س) شهر اصفهان

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی کیفیت زندگی درمانی بر بهبود روابط با همکاران و کاهش تعارضات کار- خانواده کارکنان مرکز آموزشی- درمانی الزهرای (س) شهر اصفهان بود.
این مطالعه به روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری و همراه با گروه شاهد انجام شد. جامعه ی آماری پژوهش را کلیه کارکنان مرکز آموزشی- درمانی الزهرای (س) شهر اصفهان تشکیل داد. نمونه ها شامل 30 نفر از کارکنان مرکز آموزشی- درمانی الزهرا (س) بود که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و شاهد (15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش طی 9 جلسه 90 دقیقه ای، آموزش کیفیت زندگی درمانی را دریافت کردند؛ در حالی که گروه شاهد در لیست انتظار قرار داشت. داده ها با کمک پرسش نامه های روابط با همکاران و تعارض کار- خانواده جمع آوری گردید و سپس با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون Repeated measures ANCOVA) در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
آموزش کیفیت زندگی درمانی در بهبود نمرات روابط همکاران (198/33 = F، 001/0 > P) و تعارضات کار- خانواده (480/10 = F و 001/0 > P) گروه آزمایش در مراحل پس آزمون و پیگیری نسبت به گروه شاهد در طول زمان موثر بود.
کیفیت زندگی درمانی تاثیر معنی داری بر بهبود روابط با همکاران و کاهش تعارضات کار- خانواده کارکنان دارد. بدین ترتیب می توان نتیجه گرفت که کیفیت زندگی درمانی جهت بهبود روابط با همکاران و کاهش تعارضات کار- خانواده موثر است.