شیوع مقاومت چندگانه در انتروکوکوس فاسیوم جدا شده از بیماران و محیط بیمارستان های منتخب استان لرستان

با افزایش استفاده از آنتی بیوتیک ونکومایسین، انتروکوک مقاوم به ونکومایسین، به عنوان یک عامل مهم عفونت های بیمارستانی مطرح است. در این مطالعه به بررسی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و فراوانی انتروکوک فاسیوم مقاوم به ونکومایسین پرداخته شد.
در این مطالعه توصیفی، پس از جداسازی و تشخیص 690 سویه انتروکوکوس از نمونه های بالینی و محیطی بخش های مختلف بیمارستان های لرستان، الگوی مقاومت این سویه ها نسبت به آنتی بیوتیک رایج با استفاده از روش دیسک دیفیوژن و آگار دایلوشن بررسی گردید. ژن های مقاومت آنتی بیوتیکی (شامل vanA، vanB، pbp5، pbpZ و blaZ) با استفاده از روش PCR ردیابی شدند.
از میان 690 ایزوله انتروکوکسی مورد بررسی، 439 ایزوله (64%) انتروکوکوس فکالیس، 228 ایزوله (33%) انتروکوک فاسیوم و 23 ایزوله (3%) از سایر انتروکوکوس ها بود. براساس آنتی بیوگرام به روش دیسک دیفیوژن، بیشترین مقاومت مربوط به پنی سیلین با 446 ایزوله (67%) و کمترین مقاومت مربوط به لینزولید با صفر ایزوله (0%) بود. در بررسی مقاومت به روش MIC؛ میزان مقاومت به آنتی بیوتیک ها به ترتیب آمپی سیلین، 58%؛ پنی سیلین، 59% و مقاومت به ونکومایسین، 23% به دست آمد. ژن های مقاومت (شامل: vanA، vanB، pbp5، pbpZ و blaZ) به ترتیب در 84 (72%)، 26 (22%)، 87 (74%)، 63 (53%) و 0 (0%) ایزوله ها ردیابی شدند.
براساس نتایج این مطالعه، مقاومت به ونکومایسین در سویه های انتروکوک در لرستان نیز مانند تمامی نقاط دنیا وجود دارد؛ بنابراین کاربرد اقدامات کنترلی و پیشگیرانه، امری ضروری است. همچنین به منظور تجویز مناسب آنتی بیوتیک، انجام آزمون آنتی بیوگرام برای هر بیمار قبل از درمان پیشنهاد می گردد.