فلسطین در شعر سید علی موسوی گرمارودی و علی فوده

در برهه کنونی تحت تاثیر اوضاع سیاسی و اجتماعی مردمان مشرق زمین، ادبیات مقاومت به عنوان شاخه ای از ادبیات متعهد - که در نتیجه عواملی چون ظلم، تجاوز، استبداد، اختناق و دیگر مسائل شکل گرفته و دلاوری ها و پایداری های مبارزان را ثبت نموده - در ادبیات زبان های گوناگون جایگاه ویژه ای یافته است که از برجسته ترین نمونه های آن، ادبیات مقاومت فلسطین است. ادبیات کسانی که پرداختن به مقاومت فلسطین، مهم ترین بن مایه های شعر آنان را تشکیل می دهد؛ شاعرانی چون «سید علی موسوی گرمارودی» و «علی فوده» که همگام با دیگر شاعران، با انتخاب سلاح قلم و به تصویر کشیدن زندگی دردناک فلسطینیان، به مسئولیت خود جامه عمل پوشاندند و از این رو، شناخت ویژگی های شعری آنان ضروری به نظر می رسد. این جستار، کوشیده است با رویکرد توصیفی - تحلیلی و بر اساس مکتب آمریکایی در ادبیات تطبیقی، به بررسی جلوه های پایداری در اشعار این شاعران بپردازد و روش آنان را در نشان دادن مظلومیت و مقاومت فلسطین و ظلم صهیونیسم و یهودیت نشان دهد تا باشد که بارقه امیدی برای مبارزین عرصه پایداری قرار گیرد. یافته های پژوهش نشان می دهد که هر دو شاعر، به دنبال اعلام موجودیت و هویت فلسطین اند؛ دعوت به مقاومت، مبارزه با یهودی سازی، توصیف دشمنان و آگاهی بخشی به نسل آینده، از مهم ترین موضوعات شعری آنان است و پیروزی نهایی را در گرو اتحاد مسلمانان، بیداری ملت های عرب و پایداری مردم فلسطین می دانند.