مقایسه روش الکتروفورز موئینه ای با آشکارساز جذبی با روش کروماتوگرافی مایع با عملکرد بالا برای اندازه گیری مقدار هیستامین در محیط کشت میکروبی

هیستامین یکی از شاخص های مهم فساد باکتریایی در مواد غذایی است که می تواند موجب مسمومیت در مصرف کنندگان شود. بنابراین شناسایی و اندازه گیری مقدار هیستامین در مواد غذایی از اهمیت به سزایی برخوردار است. در این تحقیق، دو روش کروماتوگرافی مایع با عملکرد بالا (HPLC) به عنوان روش مرجع و الکتروفورز موئینه ای با آشکار ساز جذبی (CZE) برای اندازه گیری مقدار هیستامین تولیدی در محیط کشت TSB با هم مقایسه شدند. برای این منظور محیط کشت با سوش استاندارد مولد هیستامین استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس TYH1 و دو سوش استافیلوکوکوس کاپیتیس و استافیلوکوکوس کارنوسوس دارای ژن هیستیدین دکربوکسیلاز تلقیح شد. زمان مهاجرت در روش CZE و زمان بازداری در روش HPLC برای هیستامین به ترتیب 4/5 و 0/12 دقیقه به دست آمد. منحنی استاندارد در محدوده μg/ml 200- 25/6 به صورت خطی با هر دو با معادله رگرسیون y=0. 000004x (r2=0. 999) به دست آمد. مقدار هیستامین تولید شده توسط سه سوش باکتری و اندازه گیری شده با دو روش مذکور تفاوت آماری معنی داری نداشت و ضریب همبستگی بین یافته های به دست آمده از دو روش 99/0 بود. با توجه به یافته های مشابه دو روش، روش CZE به دلیل عدم نیاز به آماده سازی نمونه، سادگی، حساسیت و کم هزینه بودن، به عنوان روشی مناسب برای اندازه گیری مقدار هیستامین در محیط های کشت میکروبی پیشنهاد می گردد.