اثر بخشی معنی درمانی توام با تلاوت قرآن و دعا بر کیفیت زندگی زنان مبتلا به اختلال افسردگی اساسی

افسردگی اساسی یکی از شایع ترین اختلالات در ایران است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی معنی درمانی توام با تلاوت قرآن و دعا بر کیفیت زندگی زنان مبتلا به اختلال افسردگی اساسی بود.

 پژوهش حاضر از نظر هدف، یک تحقیق کاربردی است و از لحاظ روش، نیمه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان مبتلا به اختلال افسردگی اساسی بود که در سال 1396 به مراکز روان شناختی استان قم مراجعه کرده بودند. با توجه به روش پژوهش، 30 نفر از زنان مبتلا به اختلال افسردگی اساسی با بهره گیری از روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه 15نفری (15 نفر به عنوان گروه آزمایش و 15 نفر به عنوان گروه کنترل) تقسیم شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسش نامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی بود. برای تجزیه و تحلیل داده های حاصل از گردآوری اطلاعات، از نرم افزار SPSS 21 و از شاخص های آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شد. به منظور بررسی فرضیه ها از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد.

با کنترل اثر پیش آزمون، در مرحله پس آزمون، میانگین نمره کیفیت زندگی بین دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری داشت (26/01=F؛ 0/01=p) و در گروه آزمایش بالاتر از گروه کنترل بود.

معنی درمانی توام با تلاوت قرآن و دعا در کیفیت زندگی زنان مبتلا به افسردگی اساسی موثر است.