بررسی اثر کود پتاسمی زیستی و شیمیایی روی خصوصیات کمی و کیفی پروانش (Catharanthus roseus Cv.  Acillata)

مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر کود پتاسه زیستی و شیمیایی روی خصوصیات کمی و کیفی پروانش انجام شد. بدین منظور آزمایشی فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 2 فاکتور: 1) روش های مختلف کاربرد کود بیولوژیک پتاسه (شاهد (B0) ، بذرمال (B1) ، ریشه مال (B2) ، بذرمال × ریشه مال (B3) ) و 2) سطوح مختلف پتاسیم شیمیایی (0 (K0) ، 100 (K1) ، 200 (K2) و 300 (K3) میلی گرم در لیتر) در 3 تکرار و 48 واحد آزمایشی اجرا شد. نتایج نشان داد که بیشترین عمر گلدانی متعلق به تیمار ریشه مال × 100 میلی گرم در لیتر پتاسیم شیمیایی (58/35 روز) بود. بیشترین تعداد شاخه جانبی (66/3) ، تعداد برگ (88/42) ، وزن تر بوته (69/17 گرم) ، تعداد گل (46/4) و کلروفیل a (61/10 میلی گرم در هر گرم وزن تر) به تیمار بذرمال × 300 میلی گرم در لیتر پتاسیم شیمیایی اختصاص داشت. تیمار ریشه مال × 200 میلی گرم در لیتر پتاسیم شیمیایی برترین تیمار در صفت پتاسیم گیاه (9/28 میلی گرم در کیلوگرم) بود. بیشترین مقدار آنتوسیانین گلبرگ (04/178 میلی گرم در 100 گرم وزن خشک) در تیمار «بذرمال × ریشه مال» × بدون پتاسیم شیمیایی مشاهده شد. مناسبترین تیمار جهت بهبود خصوصیات کمی و کیفی گل پروانش تیمار بذرها با کود بیولوژیک و 300 میلی گرم در لیتر پتاسیم شیمیایی معرفی می شود.