عملکرد پیاده راه ها در بهبود کالبد شهری (مطالعه موردی: کلان شهر تهران)

انسان در حرکت پیاده به دلیل توجه به محیط، ارتباط بیشتری با فضای اطراف خود برقرار می کند به همین دلیل عناصر شهری در مسیرهای پیاده از اهمیت بالایی برخوردار هستند. همین امر باعث می شود تا افراد پیاده در حرکت آرام همراه با گفتگو و خرید، تاثیر بیشتری از محیط و هویت آن بپذیرند. جداسازی فضای حرکت پیاده از سواره علاوه بر کاهش اثرات نامطلوب آلودگی های صوتی و محیطی، به بهبود رفت و آمد در شهرها کمک می کند. در این تحقیق ضمن توجه به طراحی و ساخت پنج پیاده راه کلان‏شهر تهران به عملکرد آنها بر کالبد شهری پرداخته شده است. برای انجام این کار با تاکید بر سه مولفه «رفت و آمد شهری»، «فضای سبز و بهداشت محیطی» و «هویت شهری»، تغییرات آنها را در نتیجه ساخت پیاده‏راه ها مورد نظر قرار داده ایم. داده های تحقیق از پرسشنامه طراحی و تکمیل شده توسط کسبه محل و استفاده کنندگان از پیاده راه به همراه یافته های میدانی و منابع کتابخانه‏ای حاصل شده است. برای تکمیل پرسشنامه ها از فرمول کوکران استفاده شده و حجم نمونه 350 نفر است.
در تحلیل داده ها از آزمون های« t تک نمونه ای» و «واریانس یک طرفه» در نرم افزار SPSS استفاده شده است. نتایج حاصل از تحلیل‏ها، ارتقاء مقادیر مولفه های مورد بررسی را در نتیجه ساخت پیاده‏راه ها بیان می کند. همچنین در تحلیل واریانس یک طرفه، پنج پیاده راه اختلاف معناداری در میزان بهبود در مولفه ها داشتند و این به معنی وجود تفاوت عملکردی در بین برخی مولفه ها در پنج پیاده راه است.