تاثیر مزیت نسبی صنایع سه گانه کشاورزی و متنوع سازی صادرات بر ارزش افزوده این صنایع در ایران

برنامه های توسعه ای کشور بر استراتژی رشد مبتنی بر صادرات تاکید دارد و متنوع سازی صادرات، یکی از سیاست های مناسب در این زمینه است. یکی از عوامل موثر در شناخت توانمندی های تولیدی و صادراتی یک کشور برای اتخاذ سیاست های مناسب در آن زمینه، وجود مزیت نسبی در تولید و صادرات کالا بوده و تغییرات ارزش افزوده فعالیتهای صنعتی می تواند توانمندی های تولیدی و صادراتی کشور و همچنین رشد تولید را نشان دهد. با توجه به اهمیت و ارزش افزوده بخش کشاورزی در کشورهای در حال توسعه، ارزش افزوده و عوامل تاثیرگذار در صنایع سه گانه غذا، چوب و کاغذ مورد مطالعه قرار گرفته است. برای این منظور متغیر مزیت نسبی وزنی صنایع سه گانه کشاورزی و تنوع در این صنایع در طول سال های 1998 تا 2013 با استفاده از داده های پانل در نظر گرفته شده است. نتایج برآورد مدل نشان می دهد که در دوره مورد مطالعه صنایع چوب و کاغذ کمبود مزیت نسبی در تولید و صادرات داشته اند و این متغیر تاثیر منفی بر رشد ارزش افزوده خواهد داشت. متنوع سازی صادرات تنها در صنایع غذایی انجام شده است، اما این متغیراثر مثبت بر رشد ارزش افزوده صنایع بخش کشاورزی دارد. متغیرهای سرمایه انسانی و سرمایه فیزیکی هم اثر مثبت بالایی بر ارزش افزوده این صنایع، در بخش کشاورزی دارند.