تاثیر هگزاکونازول و تنش خشکی بر برخی صفات مورفوفیزیولوژی و بیوشیمیایی گیاه ختمی خیری (Althaea officinalis)

تنش خشکی از موانع اصلی در تولید گیاهان در بسیاری از نقاط دنیا به ویژه مناطق خشک و نیمه خشک می باشد. تنظیم کننده های رشد گیاهی قادرند برخی از صدمات حاصل از تنش های محیطی را کاهش داده یا از بین ببرند. به منظور بررسی اثر هگزاکونازول بر صفات مورفوفیزیولوژیک گیاه ختمی (Althaea officinalis) در شرایط تنش خشکی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار در گلخانه دانشگاه آزاد اسلامی واحد نیشابور، در سال 1392- 1391 به اجرا درآمد. تیمارهای آزمایش شامل خشکی، (50 درصد) و شاهد (100 درصد) ظرفیت زراعی و محلول پاشی با هگزاکونازول در دو غلظت (15 و 25 میلی گرم) و شاهد بودند. نمونه برداری حدود 125 روز پس از مرحله سبزشدن، پیش از مرحله رشد زایشی انجام شد. براساس مقایسه میانگین ها، تیمار تنش بجز در طول ریشه، میزان پرولین، پروتئین و فعالیت آنزیم کاتالاز موجب کاهش مقادیر سایر صفات گردید. اثر متقابل خشکی و هگزاکونازول بر تعداد و سطح برگ، طول ساقه و نسبت طول ساقه به ریشه، وزن تر و خشک، میزان پرولین و فعالیت آنزیم پراکسیداز گیاه روند کاهشی داشتند. همچنین هگزاکونازول در غلظت 15 میلی گرم بر لیتر نسبت به سایر سطوح موجب افزایش طول ریشه، کربوهیدرات های محلول و پروتئین شد، همچنین تعداد برگ، طول ساقه، میزان پرولین و آنزیم پراکسیداز در سطح پایین تر نسبت به سطح بالاتر هگزاکونازول، روند کاهشی داشتند. براساس نتایج می توان عنوان نمود ترکیبات تریازولی در غلظت های بالا موجب افزایش بیشتر رشد در شرایط خشکی در گیاه ختمی می گردد که می تواند به عنوان ماده ای جهت کاهش اثرات تنش استفاده گردد.