تحولات تفکیک قوا در پرتو حکمرانی تنظیمی

دولت اداری تنظیمی از مفاهیم نوظهوری است که با رشد و توسعه دولت در عصر مدرن شکل گرفت. در این دولت به منظور خط مشی گذاری و اجرای بهینه سیاست ها به نوعی کارکردهای سه گانه قوا، در اختیار نهادهای تنظیمی قرار گرفته است. از منظر برخی متفکران حقوق اساسی، بروز دولت اداری تنظیمی معادل تفکیک قوا به مفهوم جدید آن است که با گذار از مدل کلاسیک آن و ظهور نهادهای تنظیمی به عنوان قوه چهارم به هسته اصلی تفکیک قوای جدید می رسیم اما برخی دیگر مدل تفکیک قوای مدرن را از آنجا که منجر به بروز مشکلات جدی در نظام های حقوق اساسی می شود، نپذیرفته و سعی در بازسازی و احیای مدل سنتی تفکیک قوا نموده اند. لذا در این پژوهش برآنیم با مطالعه حکمرانی تنظیمی و شناسایی عناصر و مولفه های آن، تحول تفکیک قوا و چالش های پیش روی آن را با ظهور این حکمرانی مورد بررسی و واکاوی قرار دهیم.