تحلیل انتقادی در باب نسبت دادن عملکرد شرک آلود به پیامبران سلف (ع) در قرآن

تمامی فرقه های اسلامی به اتفاق معتقدند پیامبران الاهی دچار شرک نشده اند و عملی که متناسب با کفر یا شرک باشد، انجام نداده اند. با این حال، از ظاهر برخی نصوص دینی (قرآن و احادیث) برمی آید که برخی از پیامبران خدا دچار شرک شده و از آنها عمل مشرکانه سر زده است؛ این نصوص در تضاد آشکار با دلایل عقلی و نقلی موید عصمت قرار دارد و خاستگاه شبهه های متعدد شده است. این پژوهش که در روش گردآوری مطالب، کتاب خانه ای است و در نحوه استناد داده ها، از شیوه اسنادی پیروی می کند و در تجزیه و تحلیل مطالب، روش آن تحلیل محتوایی از نوع توصیفی تحلیلی است، شبهات مربوط به شرک ورزی پیامبران سلف (ع) را گردآوری و پس از تنظیم این شبهه ها و تبیین پاسخ های گوناگون دانشمندان به آنها، این پاسخ ها را تحلیل و نقد می کند و در پایان به این نتیجه می رسد که تمامی شبهه های مربوط به صدور عمل شرک آمیز از پیامبران سلف(ع)، که به خصوص حضرت آدم و ابراهیم و یوسف و عیسی (ع) را شامل می شود، می توان با انواع برون رفت های لفظی پاسخ داد که با ظهور الفاظ قرآن یا با معانی تاویلی، سازگار است. همچنین، پاره ای از تفسیرها و احتمال ها، که عمدتا برون رفت های لفظی به دلیل ناسازگاری با ظاهر قرآن است، پاسخ های ناکارآمد به شمار می آید