بررسی روند تغییرات میزان سزارین و علل آن در بیمارستان بعثت سنندج

سزارین شایعترین عمل جراحی در رشته زنان و مامایی می باشد.سزارین عمل جراحی بزرگی بوده و ممکن است عوارض زیادی را بر مادر و نوزاد تحمیل نماید.هدف از انجام این مطالعه بررسی روند تغییرات میزان سزارین و علل انجام سزارین و تغییرات آن در سالهای 1374، 1384 و 1388 در بیمارستان بعثت سنندج بود .
این پژوهش یک مطالعه توصیفی-تحلیلی گذشته نگر است. داده های مورد نیاز از طریق بررسی کلیه پرونده های مربوط به سزارین سالهای مورد مطالعه جمع آوری گردید. تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS ورژن 18 و آمارهای توصیفی تحلیلی انجام گرفت.
میزان سزارین در سال 1374 ، 4/16 درصد بوده که به 38 درصد در سال 1384 افزایش یافته و در سال 1388 با 3 درصد کاهش به 35 درصد رسیده است. میزان سزارین های الکتیو با گذشت زمان افزایش یافته است. شایعترین علل سزارین در هر سه سال : سابقه سزارین ، دیستوشی زایمانی و دیسترس جنینی بوده است.
با توجه به افزایش میزان سزارین در مرکز ما منطقی بنظر می رسد که برای افزایش میزان زایمان واژینال و کاهش سزارین ها اقداماتی مانند تشویق به انجام زایمان واژینال بعد از سزارین ، ایجاد امکانات بیمارستانی و پرسنل لازم برای این امر ، تعیین دقیق دیستوشی های زایمانی وتشخیص صحیح دیسترس جنینی بعمل آید. همچنین ترویج زایمان واژینال با استفاده از روش های غیر دارویی کنترل درد و بهبود کیفیت مراقبتهای مامایی می تواند در پیشگیری از زایمانهای سزارین غیرضروری کمک کننده باشد.