دیدگاه دانشجویان پرستاری و مامایی در مورد ویژگی های خاص مدرسین بالینی، سال 1394

آموزش بالینی فعالیتی است که سبب تسهیل یادگیری در محیط های بالینی می شود. در این پروسه، دانشجویان به همراه مدرسان بالینی خود فعالیت می کنند. این مطالعه با هدف تعیین دیدگاه دانشجویان پرستاری و مامایی در مورد مورد ویژگی های خاص مدرسین بالینی اجرا گردید.
این مطالعه از نوع مقطعی بود. جامعه مورد بررسی، دانشجویان پرستاری و مامایی دانشگاه های علوم پزشکی کردستان و آزاد اسلامی سنندج بودند که از بین آنها 660 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه ای دو بخشی بود. بخش اول آن مشخصات دموگرافیک نمونه های مورد بررسی و بخش دوم آن 47 سئوال شامل گویه های موثر بر شخصیت فردی و شایستگی حرفه ای از نظر دانشجویان پرستاری و مامایی بود. برای جمع آوری داده ها از روش طبقه بندی سهمیه ای استفاده گردید. داده های جمع آوری شده با نرم افزار SPSS نسخه 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای بررسی رابطه بین متغیرها از آزمون های آماری من ویتنی و کروسکال والیس استفاده گردید.
بیشترین و کمترین نمره میانگین بدست آمده با 32/1±74/4 و 18/1±37/4 به ترتیب مربوط به شخصیت فردی و شایستگی حرفه ای بود. نمره میانگین دانشجویان دختر بالاتر از دانشجویان پسر بود و این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (001/0>p). بین وضعیت تاهل و حیطه های توانایی تدریس (02/0=p)، ارزشیابی (03/0=p) و ارتباطات بین فردی (04/0=p) تفاوت آماری معنی دار مشاهده گردید.
نتایج این مطالعه بیانگر آن است که مربیان بالینی بایستی از ویژگی هایی مثل شخصیت فردی مناسب و شایسته، توانایی تدریس خوب، شایستگی حرفه ای قوی، توان ارتباطی بالا و ارزشیابی مناسب دانشجویان برخوردار باشند.