بررسی علل و عوامل خطر ابتلا به کرنیکتروس در بیماران مراجعه کننده به درمانگاه نورولوژی کودکان در سال های 95-1390

ایکتر نوزادی، عوارض شدید بالقوه ای نظیر کرنیکتروس دارد. پیش گیری از کرنیکتروس و هایپربیلی روبینمی، بر اساس یافتن نوزادان دارای عوامل خطر و شروع درمان آن در اسرع وقت می باشد. از این رو، مطالعه ی حاضر با هدف تعیین بخشی از علل کرنیکتروس و عوامل خطر آن انجام شد.
این مطالعه ی توصیفی گذشته نگر، بر روی کودکانی که با تشخیص کرنیکتروس به درمانگاه نورولوژی کودکان در سال های 95-1390 مراجعه کردند، انجام شد. پرونده ی درمانگاهی بیماران، بررسی و اطلاعات مورد نیاز جهت بررسی اهداف و فرضیه ها استخراج گردید. واکاوی داده های کمی با میانگین ± انحراف معیار و میانه و داده های کیفی با تعداد (درصد) بیان شد.
در این مطالعه، پرونده ی درمانگاهی 19 بیمار مبتلا به کرنیکتروس بررسی شد که میانگین سن 6/6 ± 29/4 سال داشتند. 9/78 درصد بیماران پسر بودند. 2/63 درصد نوزادان ترم و 9/57 درصد حاصل زایمان طبیعی بودند. سابقه ی فامیلی زردی نوزادی 6/52 درصد بیماران مثبت بود. در میان علل هایپربیلی روبینمی، عدم تطابق گروه خونی، Rh و کمبود Glucose-6-phosphate dehydrogenase (G6PD) بیشترین فراوانی را داشتند. 2/84 درصد بیماران تحت درمان تعویض خون و 8/15 درصد تحت درمان دارویی قرار گرفتند. میانگین سن مادران هنگام تولد نوزاد 98/3 ± 30/26 سال بود. میانگین سطح بیلی روبین 46/10 ± 4/34 میلی گرم/دسی لیتر بود. میانگین مدت زمان تاخیر در درمان 95/0 ± 10/1 روز بود.
کرنیکتروس در بیشتر موارد قابل پیش گیری است. مهم ترین علت بروز کرنیکتروس، تشخیص دیرهنگام خانواده ها بوده است. لازم است برنامه ی ویژه ای برای پیش گیری از کرنیکتروس و مراقبت سیستماتیک پس از تولد نوزادان توسط افراد واجد صلاحیت در سیستم بهداشت و درمان، برنامه ریزی و اجرا شود.