پیش بینی گرایش به رفتارهای پرخطر بر اساس عدم تحمل بلاتکلیفی و پیوند والدینی در نوجوانان

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی گرایش به رفتارهای پرخطر بر اساس عدم تحمل بلاتکلیفی و پیوند والدینی در نوجوانان شهر ساوه در سال 1395 صورت گرفت. روش پژوهش بر حسب هدف کاربردی و از نظر گردآوری داده ها توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره متوسطه منطقه 2 شهر ساوه بودند که از این میان با استفاده از جدول کرجسی و مورگان و روش نمونه گیری خوشه ایمرحله ای 193 نفر از دانش آموزان به عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شد. جمع آوری داده های بر اساس سه پرسشنامه استاندارد عدم تحمل بلاتکلیفی فریستون و همکاران (1994)، پرسشنامه رفتارهای پرخطر (1992) و پرسشنامه پیوند والدینی لاک و همکاران (2005) انجام گرفت. تجزیه وتحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار SPSS24 در دو بخش توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، و رگرسیون چندگانه) انجام پذیرفت. نتایج تحقیق نشان داد بین عدم بلاتکلیفی و مولفه های آن با رفتارهای پرخطر رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد بین پیوند والدینی و رفتارهای پرخطر رابطه منفی و معنی داری وجود دارد. به طورکلی نتایج پژوهش نقش پیوند والدینی و عدم تحمل بلاتکلیفی را در پیش بینی رفتارهای پرخطر را مورد تایید قرار داد.