ارزیابی عوامل مرتبط با مرگ در بیماران مبتلا به سل شهرستان آبادان طی سال های 1388 تا 1392

یکی از اهداف توسعه هزاره سوم کاهش 50% میزان مرگ از بیماری سل در سال 2015 در مقایسه با سال 1990 است. هدف از این مطالعه تعیین عوامل مرتبط با مرگ در بیماران مبتلا به سل در شهرستان آبادان طی سال‌های 1388 تا 1392 بود.

مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد که در آن کلیه موارد مبتلا به سل شهرستان آبادان شامل 367 بیمار طی سال های 1388 تا 1392 مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات بیماران مسلولی که ازطریق برنامه نرم‍افزاری ثبت بیماران مسلول (Tuberculosis Register) و همچنین دفاتر ثبت بیماران در مرکز بهداشت شهرستان شناسایی شده بودند، استخراج گردید.

از مجموع 367 بیمار مسلول شناسایی شده، (8/9%) 36 بیمار فوت کرده بودند. شانس مرگ در افرادی که اسمیر خلط بدو درمان آنها 3+ بود، 8/12 برابر بیمارانی بود که اسمیر بدو درمان 1+ داشتند. بیماران با گروه 2 درمانی (شامل بیماران عود، شکست درمان و غیبت از درمان) به شکل معنی‌داری 87/2 برابر شانس مرگ بیشتری نسبت به بیماران جدید که در گروه یک درمانی می‌گنجند، داشتند.

عواملی مانند گروه درمانی و تعداد اسمیر خلط مثبت در میزان مرگ و میر بیماران مسلول موثر هستند. لازم است سطح حساسیت سیستم بهداشت و درمان جهت شناسایی و درمان به موقع و مطابق با پروتکل بیماران در جهت کاهش میزان شکست درمان، عود و از همه مهمتر کاهش مقاومت بیمار به درمان، افزایش یابد.