نقش مهارت روابط بین فردی در زندگی اجتماعی انسان (با تکیه بر سیره معصومین)

یکی از نشانه های سلامت روح و روان، وجود روابط سالم بین فردی است. روابط گرم و صمیمی با انسان های دیگر منبع اعتماد، راحتی و آسایش است. ازآنجایی که امروزه برقراری ارتباط مطلوب بین دو یا چند نفر، نیازمند آگاهی از مهارت ها، فنون و روش های زندگی است، روابط بین فردی جزء یکی از مهارت های مهم زندگی محسوب می شود. با توجه به رشد و توسعه زندگی آدمی و پیچیدگی های ارتباطی وی با دنیای درون و برون کسب مهارت روابط بین فردی ضرورتی انکارناپذیر است. مسئله مهارت روابط بین فردی، همواره موردبحث بوده است؛ اما نقش آن در زندگی اجتماعی بر اساس سیره معصومین موردتحقیق قرار نگرفته است. این تحقیق با روش تحلیلی و توصیفی که بر داده‏های دینی و روان‏شناختی جامعه‏ مبتنی است، با نگاهی به مفهوم مهارت روابط بین فردی به تبیین عوامل اجتماعی تاثیرگذار در بهبود روابط بین فردی پرداخته که می توان به مهم ترین آن ها ازجمله هم جواری، ابراز عواطف مثبت هنگام برخورد، مشابهت در نگرش و شایستگی و خصوصیات شخصی مثبت اشاره کرد و در پایان نقش آن را در زندگی اجتماعی مورد بررسی قرار داده که محبوبیت و احساس مقبولیت اجتماعی، تقویت قدرت سازگاری، افزایش قدرت نفوذ و اقناع مخاطب وگسترش بهداشت روانی از برجسته ترین آن هاست.