گردشگری پیام در آغاز اسلام و مسیحیت

گردشگری پیام که با هدف رساندن آموزه های دینی به دیگران صورت می گیرد و بخشی از گردشگری میراث به شمار می رود، در صدر اسلام و آغاز مسیحیت نقش بزرگی در ترویج آنها داشته است. بر اساس متون مقدس و داده های تاریخی، بنیان گذاران این دو دین، خود گردشگر پیام بوده اند. این سفرها در مسیحیت تشکیلاتی بود و در اسلام، اغلب غیرتشکیلاتی. عیسی (ع) و حواریون برای جلب مخاطب از معجزه های عوام پسند استفاده می کردند، در حالی که پیامبر اسلام (ص) بسیار بیش از معجزه، از استحکام گفتار و سخن زیبا بهره می جست و مبلغان مسلمان صاحب معجزه نبودند. گردشگران دینی در مسیحیت بی زاد و توشه سفر می کردند. پیامبر اکرم (ص) این شکل سفر را از اختصاصات عیسی (ع) و حواریون می دانست و آن را برای امت خود ممنوع کرد. برخلاف پیامبر اسلام (ص) که دعوتش به شدت رنگ سیاسی داشت حضرت عیسی (ع) در گردشگری پیام می کوشید از مباحث سیاسی پرهیز کند. گردشگران پیام در هر دو دین، گاهی با ناکامی ها و خطرهایی روبه رو بوده اند