گفت وگوی انتقادی بین الاهیات و روان شناسی

این مقاله ابتدا دورنمایی تاریخی از رابطه دین و روان شناسی در قرن بیستم به دست می دهد و سپس به تعریف دین، معنویت و الاهیات می پردازد. آنگاه با تمرکز بر رویکرد جدید یکی از الاهی دانان کاتولیک، و توصیف اجمالی مدل الاهیاتی او با عنوان «الاهیات بنیادی»، می کوشد با استفاده از مدلی شناختی در روان شناسی، پدیدارهای افسردگی ناشی از معرفت الاهیاتی را شناسایی کرده، درمان چنین افسردگی ای را تسهیل کند. نویسنده در ثلث پایانی این مقاله ضمن استفاده از تعریف های سنتی از الاهیات، به درمانگران می آموزد که چگونه الاهیات را به مثابه محتوای شناختی در نظر بگیرند و با آوردن این محتوا از سطح اندیشه های خودبه خودی درمانجو به سطح آگاهی او، امکان اصلاح محتوای شناختی را فراهم آورند