تجربه عرفانی با تاکید بر اندیشه های ویتگنشتاین و مکتب ذن بودیسم

نویسندگان این مقاله ضمن مقایسه دیدگاه های عرفانی موجود در آثار ویتگنشتاین با مکتب ذن بودیسم، پرتو تازه ای بر تجربه عرفانی از منظر این دو مکتب فکری افکنده اند. آنها عرفان را نوعی شیوه نگریستن به عالم تلقی کرده و معتقدند شیوه نگریستن یک فرد یا یک مسلک مشروط به دلیل نیست و کسی نمی تواند با دلایل منطقی و فلسفی شیوه نگریستن یک فرد را تغییر دهد. به اعتقاد آنها، عرفان از منظر این دو مسلک پدیده ای این جهانی است و تجربه عرفانی هرگز تجربه ای رازآمیز و سری نیست، بلکه در حقیقت آن را الگو و روش اعتدال و میانه روی می دانند و معتقدند فقط عارف کاملا هم سو با واقعیت و منطق زندگی می کند و با مشاهده خود، در مقام دریافت کننده هدیه بزرگ حیات، درمی یابد که همه انسان های دیگر نیز همچون او دریافت کننده این هدیه هستند و هیچ انسانی و حتی هیچ موجود زنده و ذی شعوری برتر و فراتر از موجودات و انسان های دیگر نیست.