ارتباط «شفافیت» با رشد درونی کارگزاران و جایگاه آن در حکومت مردم سالاری دینی

یکی از ویژگی های مهم حکومت مردم سالاری دینی، وظیفه ای است که در مورد رشد درونی تابعین خود دارد. طبق این وظیفه، دولت مکلف است که تلاش خود را در راستای تعالی دادن معنوی اشخاص و پرورش دادن انسان هایی والا مصروف دارد. یکی از لوازم رشد درونی افراد، وجود آزادی به معنای داشتن قدرت انتخاب بین صواب و خطا- است. اما زمانی که حکومت برای جلوگیری از فساد و سوءاستفاده از این آزادی، به تحدید آن می پردازد، ممکن است باعث تخدیش رشد درونی افراد نیز بشود. حال اگر این وضعیت را در رابطه با کارگزاران حکومت نیز در نظر بگیریم، آنگاه دوباره همین سازوکار وجود خواهد داشت. یکی از راه های تحدید آزادی، نظارت است و یکی از ابزارهای نظارت نیز ایجاد کردن شفافیت در امور دولتی می باشد. بنابراین باید بررسی کرد که چه راه حلی می توان برگزید که حکومت مردم سالار دینی بتواند در عین استفاده از ابزار شفافیت، حتی الامکان آزادی اشخاص که بستر و زمینه رشد و تعالی افراد و کارگزاران است را از بین نبرده و آن را حفظ نماید. در این مقاله به روش توسعه ای به یافتن راه حلی برای مسئله مذکور پرداخته شده است و در نهایت، راهکاری که ارائه شده، عبارتست از اینکه باید شفافیتی که بر امور کارگزاران اعمال می شود، درجه بندی شده و بین فساد ممکن الوقوع هر کدام از کارگزاران و شفافیتی که بر او اعمال می شود، تناسب و توازن وجود داشته باشد.