نیازهای آموزشی پزشکان خانواده و مراقبین سلامت شاغل در برنامه پزشک خانواده شهری ایران

یکی از راهکارهای آموزش اثربخش، نیازسنجی آموزشی است. نیازسنجی ابزار مهم در طراحی، توسعه و ارزشیابی برنامه های آموزش مداوم می باشد. این مطالعه به منظور تعیین نیازهای آموزشی پزشکان خانواده و مراقبین سلامت شاغل در برنامه پزشک خانواده شهری استان های فارس و مازندران انجام گرفت.
این مطالعه مقطعی در زمستان 1395 انجام گرفت. جامعه پژوهش پزشکان خانواده شهری و مراقبین سلامت بودند که به صورت نمونه گیری تصادفی منظم انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته شامل 2 بخش متغیرهای فردی با 8 سئوال باز و بسته و 50 موضوع آموزشی برای پزشکان و 47 موضوع برای مراقبین سلامت بوده که روایی و پایایی آن مورد تائید قرار گرفت.
از 464 نفر مورد مطالعه، 236 نفر (9/50درصد) پزشک و 228 نفر (1/49درصد) مراقب سلامت بودند. جنس 304 نفر (5/65درصد) زن و مابقی مرد بود. در بین پزشکان، 26 نفر (0/11 درصد) هیچ نیازی را برای آموزش اعلام نکردند و مابقی از حداقل یک موضوع تا حداکثر 24 موضوع را به عنوان نیاز آموزشی اعلام کرد. میانگین تعداد موضوعات نیاز به آموزش 9/4±1/7 یا تقریبا 7 موضوع بود. در بین مراقبین سلامت 16 نفر (7/0 درصد) هیچ نیازی را برای آموزش اعلام نکردند و در مقابل 24 نفر (5/10 درصد) کل 47 موضوع مورد بررسی را به عنوان نیاز آموزشی اعلام کردند. میانگین تعداد موضوعات نیاز به آموزش 6/16±1/24 موضوع بود. بین نیازهای آموزشی و بعضی از متغیرهای فردی و اجتماعی رابطه معنی دار وجود داشت(05/0P<).
این مطالعه نشان داد نیازهای آموزشی پزشکان کم و نیازهای آموزشی مراقبین سلامت زیاد می باشد