بررسی هیستوپاتولوژیکی اثر حفاظتی آل- کارنیتین بر بافت بیضه موش های تیمارشده با سایمتیدین

سایمتیدین به عنوان یک داروی ضد زخم معده، به طور گسترده تجویز می گردد و دارای اثرات گنادوتوکسیکی می باشد. اخیرا، آل- کارنیتین درمانی می تواند در درمان ناباروری در مردان و بهبود پارامترهای اسپرم نقش داشته باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر حفاظتی آل- کارنیتین در بهبود اثرات گنادوتوکسیکی سایمتیدین در موش می باشد.
20 موش سفید نژاد NMRI به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند (هر گروه شامل 5 حیوان) ، گروه کنترل سالین نرمال دریافت کرد، برای گروه تیمار 1، mg/kg 100 سایمتیدین، گروه تیمار 2، mg/kg 100 ال-کارنیتین، گروه تیمار 3، mg/kg 100 ال-کارنیتین همزمان با mg/kg 100 سایمتیدین تجویز شد. همه جانوران به صورت درون صفاقی و 15 روز تیمار شدند. پس از تیمار، حیوانات وزن شدند. بیضه ها خارج شده و اندام وزن شد. بیضه چپ در محلول فرمالین 10 درصد برای مطالعات بافتی ثابت شد، در پایان نمونه ها با هماتوکسیلین?ائوزین رنگ آمیزی شدند. سپس، نتایج به صورت میانگین با استفاده از نرم افزار SPSS-21 و آزمون t بررسی شد.
وزن بیضه، قطر لومن، قطر اپیتلیوم زایا، تعداد سلول های اسپرماتوژنی در گروه سایمتیدین نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری نشان دادند (P ? 0. 05). در استفاده هم زمان ال-کارنیتین با سایمتیدین، وزن بیضه، تعداد اسپرماتوزوآ و اسپرماتید نسبت به گروه سایمتیدین افزایش معنی داری نشان دادند (P ? 0. 05).